RMH TRAINING
Niniejszy dokument określa strategię rozpowszechniania dla projektu Rural Mental Health (RMH), 3-letniego projektu Erasmus+, Akcja kluczowa 2 Współpraca na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk (numer projektu 2019-1-FR01-KA204-063060) finansowanego przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej.
Ten materiał szkoleniowy jest praktycznym przewodnikiem, który został opracowany w celu wspierania uczenia się i szkolenia podmiotów takich jak – liderzy społeczności, przywódcy kościelni, edukatorzy i inni, którzy mają kontakt z wiejską grupą docelową – szczególnie nastolatkami i pracownikami marginalizowanymi. Moduły zostały zaprojektowane tak, aby ułatwić naukę, zrozumienie i rozwój umiejętności w zakresie poruszanych tematów.
Jak używać tego dokumentu
Ten przewodnik podzielony jest na cztery Moduły:
- Moduł 1: Poznanie jednostki
- Moduł 2: Samoświadomość i rozumienie potrzeb
- Moduł 3: Pięć sposobów na lepsze samopoczucie
- Moduł 4: Współtworzenie usług na rzecz zdrowia psychicznego na terenach wiejskich
Każdy moduł zapewnia refleksję na różne tematy i został zaprojektowany tak, aby zaoferować serię działań pomagających ludziom w refleksji nad ich potrzebami, ich kręgiem wsparcia i społecznością. Ma on na celu powiązanie i uzupełnienie Rezultatu 2 projektu Rural Mental Health ” Modułów teoretycznych”.
| Apprendre à connaître l’individu | |
| Cele | · Zbudowanie raportu zaufanej relacji między społecznością a członkami społeczności
· Zrozumienie, co jest ważne dla danej osoby · Rozwijanie umiejętności budowania: empatii, aktywnego słuchania i komunikacji |
| Efekty kształcenia | · Zrozumienie potrzeb i oczekiwań jednostki
· Rozwijanie umiejętności aktywnego słuchania |
| Ćwiczenia | 1. Etykietowanie
2. Czynne słuchanie 3. Okrąg wsparcia 4. Plan osobowy 5. Profil jednostronny |
Cele: Ćwiczenie z etykietami jest działaniem, które pozwala edukatorom zrozumieć, jak uczestnicy postrzegają samych siebie. Ćwiczenie pozwala uczestnikom zidentyfikować wszystkie etykiety, które zostały im nadane przez społeczeństwo lub które sami sobie nadali i jak je postrzegają. Ćwiczenie ma na celu refleksję nad tymi etykietami i zaangażowanie uczestników w to, jak mogą działać, by zmienić lub przezwyciężyć negatywne etykiety, by zapobiec szkodliwemu wpływowi na ich zdrowie psychiczne, oraz jak negatywne etykiety nadawane nam przez społeczeństwo wpływają nie tylko na to, jak postrzegają nas inni ludzie, ale także na to, jak my sami postrzegamy siebie.
Metoda: Uczestnicy są zobowiązani do zapisania na różnych karteczkach samoprzylepnych etykiet, które sami sobie nadają lub które zostały im nadane przez społeczeństwo. Mogą to być etykiety tak proste jak syn, córka lub takie, które wiążą się z osądem, np. niepełnosprawny, schizofrenik, przestępca, młody człowiek. Następnie prowadzący poprosi uczestników o sklasyfikowanie tych etykiet w trzech kategoriach: pozytywnej, neutralnej i negatywnej, tak jak widzą je osobiście. Kiedy już to zrobią, prowadzący prosi uczestników o zastanowienie się nad kategoriami, w których umieścili etykiety i zadaje pytanie, czy uważasz, że społeczność i ludzie, którzy cię kochają i opiekują się tobą, zgodziliby się z tym, jak sklasyfikowałeś każdą z etykiet. Na koniec prowadzący prosi każdego uczestnika o określenie trzech etykiet, które są najważniejsze dla jego tożsamości i które zdefiniowały jego dotychczasową historię życia.
Materiały: Długopis, karteczki samoprzylepne i arkusze.
Instrukcje:
- Poproś uczestników o przygotowanie etykietek o sobie
- Poproś uczestników o zaklasyfikowanie etykiet do następujących 3 kategorii:
Pozytywne
Wszystkie etykiety, które opisują twoje pozytywne talenty lub cechy
Neutralne
Wszystkie etykiety, które opisują twoje pozytywne talenty lub cechy
Negatywne
Wszystkie etykiety, które opisują twoje pozytywne talenty lub cechy
- Prowadzący pyta: Czy sądzicie, że społeczność sklasyfikowałaby etykiety inaczej niż wy? I prowadzi dyskusję grupową na temat tego pytania.
- Prowadzący prosi uczestników o wybranie 3 spośród etykiet, które identyfikują ich tożsamość i określiły ich dotychczasową historię życia.
- Myśląc o negatywnych etykietach, zapytaj uczestnika: „Czego potrzebujesz, aby zmienić to postrzeganie”? „Jak to zrobisz”?
Instrukcje:
- Poproś uczestników, aby w miarę możliwości dobrali się w 3-osobowe grupy. Każda z grup decyduje, kto będzie słuchaczem, mówcą i obserwatorem.
- Poinformuj słuchacza o jego roli i wyjaśnij, na czym polegają karty działania
- Poinformuj rozmówcę o jego roli i przypomnij mu o poufności i podstawowych zasadach.
- Poinformuj obserwatora o jego roli i o tym, na co powinien zwrócić szczególną uwagę.
- Prowadzenie dyskusji w całej grupie na temat tego, jak się czuliście pełniąc poszczególne role.
Cele: Ćwiczenie z kręgami wsparcia ma na celu pomóc jednostce wyobrazić sobie siebie w centrum kręgów (patrz załącznik 1). Ćwiczenie to pozwala edukatorowi dorosłych zrozumieć, kto jest kluczowym uczestnikiem procesu wspierania danej osoby. Ważne jest, aby wyjaśnić osobie wypełniającej koło, że nie ma dobrych ani złych odpowiedzi. Może być także wykorzystane do zrozumienia, że osoba z problemami zdrowia psychicznego może być bardzo odizolowana społecznie i może mieć więcej profesjonalistów niż przyjaciół i rodziny. Może to doprowadzić edukatora dorosłych do zrozumienia, że częścią jego roli będzie włączenie danej osoby do działań w obrębie społeczności, którymi jest zainteresowana i z podobnie myślącymi członkami społeczności.
Materiały: Długopis i kartka (dostarczona jako załącznik)
Metoda: Korzystając z szablonu w załączniku 1 prowadzący przedstawia studium przypadku osoby, która nie ma wielu (jeśli w ogóle) członków rodziny i przyjaciół, kilku znajomych i wielu specjalistów. Uczestnicy są proszeni o wypełnienie szablonu dla siebie. Określają wszystkie osoby w swoim życiu, przy czym najbliższy krąg reprezentuje osoby, które ich kochają, np. rodziców, partnerów, może braci i siostry (powinny to być tylko osoby, na których dana osoba może całkowicie polegać). Drugi krąg reprezentuje ludzi, których regularnie widuje, których naprawdę docenia i którzy byliby dla niego znaczącą stratą, gdyby ich zabrakło, na przykład bliscy przyjaciele. Trzeci krąg reprezentuje przyjaciół, z którymi się dogadują, mogą to być osoby, z którymi dzielą hobby lub pracują jako rówieśnicy. Czwarty krąg reprezentuje ludzi, którzy są w życiu danej osoby, ponieważ im się za to płaci. Po wykonaniu tych czynności uczestnicy są proszeni o zastanowienie się nad różnicami i podobieństwami między dwoma kręgami wsparcia.
Instrukcje: Skorzystaj z narzędzi zamieszczonych w załączniku.
- Prowadzący objaśnia schemat kręgów wsparcia, posługując się w miarę możliwości skonstruowanym studium przypadku, które opracował na podstawie swojej praktyki.
- Poproś uczestnika, by pomyślał o swoim życiu i zapisał w pierwszym kręgu najważniejsze rzeczy w swoim życiu. Mogą to być osoby takie jak rodzina czy przyjaciele.
- Do drugiego koła uczestnik dopisze rzeczy, które są dla niego/niej nieco mniej ważne, ale nadal odgrywają w jego/jej życiu pomocniczą rolę. Kontynuuj to przez resztę kółek, upewniając się, że czwarte kółko jest przeznaczone tylko dla usług i profesjonalistów, którzy są opłacani, aby być w ich życiu.
- Zapytaj uczestnika: „W jaki sposób każda z osób na twoim diagramie zapewnia mu/jej wsparcie? Jak wyglądają różne rodzaje wsparcia?
- Poproś uczestników, by zastanowili się, jak wyglądają ich kręgi wsparcia w porównaniu ze studium przypadku i jak ta wiedza wpłynęłaby na ich pracę z osobą ze studium przypadku.
- Korzystając z diagramu kręgów wsparcia ze studium przypadku, narysuj lub napisz poza czwartym kręgiem wsparcie, z którego dana osoba może skorzystać, ale jeszcze go nie ma. Wsparcie nie oznacza tylko formalnego wsparcia. Może to być przyjaźń, sztuka, nauka. To jest ich przyszły krąg. Czy istnieje sposób, w jaki można pomóc mu w dostępie do rzeczy z przyszłego kręgu?
Prowadzący prosi osobę o krótkie opisanie swojej historii osobistej. Powinna ona zawierać najważniejsze wydarzenia z życia danej osoby, które pomogły ukształtować jej życie. Jeśli to konieczne, Prowadzący używa pytań, aby skłonić grupę do odpowiedzi:
- Kiedy i gdzie się urodziłeś?
- Czy masz braci lub siostry?
- Opowiedz mi o szczególnych miejscach, które odwiedziłeś lub rzeczach, które zrobiłeś.
Ta część dotyczy marzeń o przyszłości. Prowadzący prosi osobę, aby pomyślała o krótko- i długoterminowych marzeniach i możliwościach na przyszłość. Można to zrobić w sposób otwarty lub skupić się na 5 ścieżkach prowadzących do niezależnej przyszłości:
- Uczenie się przez całe życie
- Związki
- Możliwości spędzania czasu wolnego
- Zatrudnienie
- Niezależne życie
Nie wszystkie marzenia są realistyczne lub mogą być zrealizowane, ale marzenia nadają kierunek i możliwą drogę do dalszej eksploracji w celu planowania działań – dlaczego to marzenie jest ważne dla danej osoby? W jakich aspektach możemy działać ?
Jakie są ich talenty? Opisz tę osobę na jak najwięcej sposobów. Prowadzący może użyć pytań typu:
- Jakie są ulubione zajęcia?
- Ulubione jedzenie/książki/hobby?
- Jakie są twoje umiejętności i zdolności?
- Jakie są twoje mocne strony/talenty?
W ostatnim kroku prowadzący i dana osoba dokonują przeglądu i hierarchizacji zebranych do tej pory informacji.
- Zidentyfikuj kluczowe pomysły i tematy z czterech poprzednich kroków.
- Jaki jest kierunek, w którym osoba musi teraz podążać?
- Uwzględnij nadzieje, mocne strony i zainteresowania danej osoby oraz wymień działania, możliwości i wsparcie, którego potrzebuje teraz i w przyszłości.
Na tej podstawie sporządź listę działań, które należy podjąć, aby zaspokoić te potrzeby.
Refleksja: Zamykając ćwiczenie prowadzący może zadać następujące pytania: „Jak się czujesz teraz po zakończeniu ćwiczenia?”.
W poniższej tabeli prowadzący może znaleźć kilka wskazówek, jak skutecznie poprowadzić ćwiczenie.
Dobrze
- Pisz dokładnie to, co mówią ludzie;
- Stwórz nieformalną atmosferę
- Wyjdź z planem działania
- Bądź wrażliwym przewodnikiem
- Doceniaj wkład każdej osoby
- Bądź pozytywny
- Spraw, by był to proces ciągły
Źle
- Przerwij uczestnictwo
- Wydawaj polecenia
- Krytykuj komentarze innych Osądzaj to, co ludzie mówią
- Przyspieszaj proces
- Zapominaj o zastosowaniu się do każdego komentarza
- Postrzegaj proces jako jednorazowego wydarzenia
